خرم آن روز کزین منزل ویران بروم راحت جان طلبم وز پی جانان بروم چون صبا با تن بیمار و دل بی طاقت به هواداری آن سرو خرامان بروم گرچه دانم که به جائی نبرد راه غریب من به بوی سر آن زلف پریشان بروم به هواداری او ذره صفت رقص کنان تا لب چشمه ء خورشید درخشان بروم در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت با دل زخم کش و دیده ء گریان بروم نذر کردم گر ازین غم بدر آیم روزی تا در میکده شادان و غزل خوان بروم دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم تازیان را غم احوال گرانباران نیست پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم ور چو حافظ نبرم ره ز بیابان بیرون همره کوکبه ء آصف دوران بروم
