متن آهنگ تصنیف علیرضا افتخاری
گر همچو من افتادۀ این دام شوی
ای بس که خراب باده و جام شوی
ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم
با ما منشین اگر نه بد نام شوِی
گر با غم عشق سازگار آید دل
بر مرکب آرزو سوار آید دل
گر دل نبود کجا وطن سازد عشق
گر عشق نباشد به چه کار آید دل
دانی که به دیدار تو چونم تشنه
هر لحظه به دیدنت فزونم تشنه
من تشنۀ آن دو چشم مخمور توام
عالم همه زین سبب به خونم تشنه
با آن که دلم در غم عشقت خون است
حسن تو ز ادراک خرد بیرون است
در زلف تو بیچاره غریب است دلم
یا رب که در آن شام غریبم چون است
گر همچو من افتادۀ این دام شوی
ای بس که خراب باده و جام شوی
ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم
با ما منشین اگر نه بد نام شوِی
گر با غم عشق سازگار آید دل
بر مرکب آرزو سوار آید دل
گر دل نبود کجا وطن سازد عشق
گر عشق نباشد به چه کار آید دل
