متن آهنگ تصنیف موج علیرضا قربانی

چَشمی که بر او ، چشمی که بر او ، گِریه یِ مستانه زَنَد موج
بَحری است که از گوهر ِ یکدانه زند موج

آن تُحفه که آید به نظر ، دانه ی اشک است
دریای کَرَم از پی ِ این دانه زند موج ، زند موج ، زند موج ، زند موج

آن راز که در حوصله ی بَحر نگُنجد
تا عرش ِ خدا در دلِ دیوانه زند موج

آن راز که در حوصله ی بَحر نگُنجد
تا عرش ِ خدا در دلِ دیوانه زند موج

تا دایره بر دایره ی سلسله بر پاست
زنجیر ِ تو بر گردنِ دیوانه زند موج ، زند موج ، زند موج ، زند موج

چَشمی که بر او ، چشمی که بر او ، گِریه یِ مستانه زَنَد موج
بَحری است که از گوهر ِ یکدانه زند موج

آن تُحفه که آید به نظر ، دانه ی اشک است
دریای کَرَم از پی ِ این دانه زند موج ، زند موج ، زند موج ، زند موج