نه قدرت که با وی نشینم نه طاقت که جز وی ببینم شد ست آفت عقل و دینم
ای دلارا، سرو بالا
کار عشقم چه بالا گرفته بر سر من جنون جا گرفته جای عقل، عشقت یک جا گرفته خانه دل به یغما گرفته
آفت تن، فتنه جان رهزن دین، دزد ایمان تُرک چشمت نی ز پنهان
آشِکارا، ای نگارا
خانه ی دل به یغما گرفته بر سر من جنون جا گرفته
سوزم از سوز دل ریش خندم از بخت بد خویش گریم از دست بد اندیش خواهمش بینم کم و بیش
گریه راه تماشا گرفته جای عقل، عشقت یک جا گرفته ----- بر دل ریشم مزن نیش ز آه مظلومان بیندیش کن حذر زآه درویش گوئی ت دل ای جفاکیش آتش فتنه بالا گرفته سختی از سنگ خارا گرفته
