غمی پنهونه تو چشمام که هر چشمی نمی بینه چشای آینه حتی غمم رو غم نمی بینه تو این زندون بی بارون چشام میشن هنرپیشه تظاهر می کنن شاید کمی از درد غم کم شه تظاهر می کنن خوبی شده مهمون هر روزه دل تنگم زیاد و کم داره از غصه می سوزه آخه چشمای بازیگر دیگه حسرت نمی بینن میون بغض و تنهایی پی فرصت نمی شینن چه تلخه سینه پر درده ولی چشمام می خندن کی می دونه تو این غربت چشام با درد هم دردن آره می سوزن و اما به روی هم نمیارن دارن غم ها رو می بینن ولی بازم فداکارن
واسه تسکین این باور تو یاری کن منو یاور تو ای که محرم جونی تا پایان پرده ی آخر برای درک این غربت به چشمام خیره شو شاید بتونی از نگاه من بخونی آنچه که باید
غمی پنهونه تو چشمام که هر چشمی نمی بینه چشای آینه حتی غمم رو غم نمی بینه چشای آینه حتی غمم رو غم نمی بینه چشای آینه حتی غمم رو غم نمی بینه
