بیهوده واژه ها را زخمت دادم نه عشق نه توفان نه خاکستر نه درد هیچکدام ترجمان تو نبودند
ای تمام نبض توفان توی رگهای تلاطم ای شکوه بی ترحم
تو یه شعله مهیبی منم اون خوشه گندم که تو دست تو گرفتار حریقم یه غریقم که رفته از حافظه ساحل و مردم
تو نگات دو چشم بی تاب توی آب لرزش مهتاب تو یه رویای عجیبی که گرفته توی بیداری تجسم مث یه حادثه بی تاب رنگ افسونگر مهتاب توی رویای عجیبی که گرفته توی بیداری تجسم ای شکوه بی ترحم با کدوم قله ببینم اقتدار شونه هاتو با کدوم مهتاب بگریم من غرور گونه هاتو
