جوانه زیر باران پرنده در بهاران نفس در سینهً این خاکیان سبز چراغِ روشنِ افلاکیان سبز زمین سبز , آسمان سبز کران تا بیکران سبز میکارم جنگلی بارش همه سبز به دامانی که کوهسارش همه سبز نهالی می نشانم با دلی سبز به امید بهار و حاصلی سبز درختی کز مـحَبت پا بگیرد کبوتر آشیان آنجا بگیرد هراسم از تگرگُ از تّبر نیست مرا جز کاشتن فکری دگر نیست هراسم از رّعد و برق ناگهانی غمم از شعله های بی نشانی غم از آتش که خشک و تر بسوزد دلِ جنگل از این باور بسوزد میکارم جنگلی بارش همه سبز به دامانی که کوهسارش همه سبز
