دل من شکوه نکن قدر تورو خوب می دونم بازم از دل بازم از دل دل و دل و دل می خونم بازم از سر می گیرم حدیث پر سوز دلو دل و دل گفتن و این ناله ی جان سوز دلو به خدا من که دلم وجودمه دل من رشته ی تار و پودمه
به خدا حیفه که حرف من و دل تموم بشه گله ها و شکوه ها بمونه ناتموم بشه اگه روزی روزگاری دل لرزون نباشه آدما تموم میشن کار دلم تموم میشه به خدا من که دلم وجودمه دل من رشته ی تار و پودمه
کی می خواد قصه ی دل کهنه بشه؟ کی می خواد کی می خواد؟ کی می خواد کار دل آشفته بشه؟ کی می خواد کی می خواد؟ کی میگه بسه دیگه از دل و دلدار نگو؟ کی میگه از دل آزرده ی غمخوار نگو؟ به خدا من که دلم وجودمه دل من رشته ی تار و پودمه