تو غرور سبز خاک و به شقایق هدیه کردی تو توانایی باور به حقایق هدیه کردی تر شدن از تازگی ها درس هر شبت به شبنم تو به شاپرک سپردی پرای قشنگ و نم نم تو لطیف و ساده بودی وقت خوندن ترانه واسه تو قلب حقیقت میگیره همش بهانه تن خاکی غرورم چشم به راه تو میمونه اگه بشکنه چه ماتم چون برای تو میخونه من و خاطرات سبزت تو و شب ، سفر سلامت آرزوی با تو بودن واسه من شده یه عادت من بدون تو یه موجم که یواش یواش میشینه تن میده به گرد ساحل تا شاید تو رو ببینه اگه تو برنمیگردی پس بزار ابرا بمیرن نمیخوام بدون چشمات گریه ها رو سر بگیرن
