متن آهنگ دل خون مرجان

به زخم تیغ نامردان ، به خودخواهی بی دردان
زمین رنجور و بیمارد ، نمی بینم لبی خندان

همه سر در گریبانیم ، همه خاموش و نالانیم
به جرمی که نمی دانیم ، اسیر بند هجرانیم

به این تکرار بیهوده ، چه وقت اندیشه باید کرد
چرا از خود نمی پرسیم ، چه راهی پیشه باید کرد

به این تکرار بیهوده ، چه وقت اندیشه باید کرد
چرا از خود نمی پرسیم ، چه راهی پیشه باید کرد

* * * * *
چراغ گفتگو خاموش ، شب بی آرزو خاموش
غمی جانکاه و دردآور ، مرا بگرفته در آغوش

همه گلواژه ها زخمی ، لب ناگفته ها زخمی
حریم رابطه تاریک ، گل پیوند ما زخمی

چه می پرسی که من چونم ، نگو غم کرده افسونم
من از این ظلمت دنیا ، دلم بگرفته دل خونم

چه می پرسی که من چونم ، نگو غم کرده افسونم
من از این ظلمت دنیا ، دلم بگرفته دل خونم

* * * * *
میان ماندن و رفتن ، غم ناگفته را گفتن
اسیر دست تردیدم ، به خاک افتاده امیدم

در این دنیای دل مرده ، بهار عاشقی مرده
به پیشانی این دنیا ، چرا داغ ابد خورده

به این تکرار بیهوده ، چه وقت اندیشه باید کرد
چرا از خود نمی پرسیم ، چه راهی پیشه باید کرد

به این تکرار بیهوده ، چه وقت اندیشه باید کرد
چرا از خود نمی پرسیم ، چه راهی پیشه باید کرد

ترانه سرا : رضا اشعاری