حیف فردا که تموم کوچه ها و باغا و سبزن یه عالم پرنده اینجا از غم و غصه بلرزن چقدر خوبه دوباره روزای آخر اسفند روی هر لبی بشونیم دو سه تا غنچه لبخند
دوباره بهار میاد و باز همون حرف همیشه اگه دلخوشی نباشه هیچ کجا بهار نمیشه روزای آخر اسفند همه جا صحبت عید خوش به حال اون دلی که پیش گلها رو سپیده
سرزمینمون اگر چه، پر آدمای تنهاست اما خونه قشنگ بهترین دلای دنیاست خونه گلای نازی که دست هم و میگیرن خونه شکوفه هایی که برای هم میمیرن اینجا آدما اگر چه فکر لحظه های تازن دلشون میخواد برای همه تازگی بسازن
