دو واره آسمانه دیل پورابو (دوباره دل آسمان پر شد) سیه ابرانه جیر مهتاب کورابو (مهتاب، پشت ابرهای سیاه کور شد) ستاره دانه دانه رو بیگیفته (ستاره ها، دانه به دانه، [از من] روی گرفتند) عجب ایمشب بساط غم جورا بو (امشب، بساط غم چه عجیب جور شده است)
تی واسی مو دامون بشوم (به خاطر تو به دامان رفتم) افسرده و نالون بوشوم (افسرده و نالان رفتم) جنگل سیاه و سرده (جنگل، سیاه و سرد است) می آه دیل پور درده (آه ِ دل ِ من، پر درد است)