متن آهنگ دوشینه فریده

دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی
دل بی تو به جان بود ، تو جانان که بودی
این غصّه مرا کشت ، درمان که گشتی
این درد مرا سوخت ، که درمان که بودی

با خال سیاه مردم چشمت که شدی باز
با موی سپید شمع شبستان که بودی
ای دولت بیدار به پهلوی که خفتی
ای بخت گریزنده به فرمان که بودی
ای بخت گریزنده به فرمان که بودی

* * * * *

دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی
دل بی تو به جان بود ، تو جانان که بودی
این غصّه مرا کشت ، درمان که گشتی
این درد مرا سوخت ، که درمان که بودی

با خال سیاه مردمک چشمت که شدی باز
با موی سپید شمع شبستان که بودی
ای دولت بیدار به پهلوی که خفتی
ای بخت گریزنده به فرمان که بودی
ای بخت گریزنده به فرمان که بودی