ای سپیده دم سپیده دم بتاب بر کرانه ها ای بهار نو بیا بیا که تشنه ام جوانه ها چون دم سحر به هر طرف گذر ای خجسته پیک گر که عاشقی قدم بنه چو بوی گل به خانه ها ای گذشته از کنار لاله های باغ غافلی چرا ز سوز سینه های داغ غنچه را ببین غمین ز محنت خزان یک زمان بگیر از این فسردگان سراغ گر خزان شود گلی ای وای ما بشکند اگر دلی ای وای ما ای دریغ اگر گلی پرپر شود غم رسد به بلبلی ای وای ما
بیا که با شوری جاودانه به همدلی کوشیم عاشقانه به شاخه گل گیریم آشیانه که سر کنیم به همدلی به هم نوایی در چمن ترانه بیا که در باغ سبز این ما چو عاشقان بندیم عهد و پیمان که هستی خود را بهر انسان فدا کنیم فدا کنیم که تا سرایت رنگ تیره روزان بیا که تا چون ابر نوبهاران گوهر بپاشیم بر شکوفه زاران بیا چو باران گرد غم بشوییم به لطف و مهر از چهره های یاران
بیا که چون کبوتر نوا ز سر بگیریم فضای عاشقی را به زیر پر بگیریم بیا که تا چون ابر نوبهاران گوهر بپاشیم بر شکوفه زاران بیا چو باران گرد غم بشوییم به لطف و مهر از چهره های یاران
بیا که بستان شد شکوفه باران به گوش جان بشنو نوای باران اگر دلی داری بیا قدم نه به دامنی از گل به کوی یاران چو مهر و الفت گشته حاصل ما شده فروزان خانه دل ما قسم به جانان عشق جان فروز است به بزم هستی شمع محفل ما
بیا که بستان شد شکوفه باران به گوش جان بشنو نوای باران اگر دلی داری بیا قدم نه به دامنی از گل به کوی یاران چو مهر و الفت گشته حاصل ما شده فروزان خانه دل ما قسم به جانان عشق جان فروز است به بزم هستی شمع محفل ما بیا که تا چون ابر نوبهاران گوهر بپاشیم بر شکوفه زاران بیا چو باران گرد غم بشوییم به لطف و مهر از چهره های یاران
