نفست ای آشنا چون سکوت شب رسا در پاییز ، در گلریز تو بمان ای همصدا دست تو خورشید من در شب دریا شدن ای جاری ، ای روشن از فردا حرفی بزن در شب خاموشی صحرا ای خورشید صبح سرشار صدای ما باش شور آوازم تویی در این ساحل ای دل بال پروازی برای ما باش بارش مهر ، بر گونه گلها در نگاهت صد پنجره پیدا ای مسافر ، ای زائر فردا میخوانمت باز ، با آوای دریا
