غم دنیا رو دوشم بود به ابروم خم نیومد گذشت من یه دریا بود و بخشش کم نیومد تحمل که مرامم شد گرفتاری به نامم شد تو این دنیای آشفته خدا شکرت کلامم شد خدا شکرت کلامم شد
صبور بودم صبور بودم یه کوه پر غرور بودم توی تاریکی و ظلمت یه روزن پر ز نور بودم اگر دل را به کس بستم دلم را هدیه کرد دستم بدی دیدم و بخشیدم به بدبینی نپیوستم غم دنیا رو دوشم بود به ابروم خم نیومد گذشت من یه دریا بود و بخشش کم نیومد تحمل که مرامم شد گرفتاری به نامم شد تو این دنیای آشفته خدا شکرت کلامم شد خدا شکرت کلامم شد
صبور بودم صبور بودم یه کوه پر غرور بودم توی تاریکی و ظلمت یه روزن پر ز نور بودم من از دنیا نترسیدم به عمق غصه خندیدم چرا آخر خدا را من همیشهدر کنار دیدم غم دنیا رو دوشم بود به ابروم خم نیومد گذشت من یه دریا بود و بخشش کم نیومد تحمل که مرامم شد گرفتاری به نامم شد تو این دنیای آشفته خدا شکرت کلامم شد خدا شکرت مرامم شد
