پیش بیاااااااا پیش بیااااا پیــــــش تـــــر تا که بگویـــم غم دل بیـــش تــــر تا که بگوووویم غم دل بیـــش تـــــر
دوست ترت دارم از هرچه دوست ای تو به من از خود من خویش تر ای تو به من از خود من خویش تر
دوست تر از آنکه بگویم چقـــــدر بیش تـــر از بیــش تــر از بیـــشتر بیش تر از بیش تر از بیـــشتــــر
داغ تو رااااااا از همه داراااااا تـرم درد تووووو را از همه درویش تــــــــر درد تو را از همــــــــــه درویش تــــــــــــر
هیـــچنریزد به جز از نام توووووووووووو بر رگ من گر بزنی نیش تــــــــــتر فوت و فـــن عــــــــشق به شعرررم ببخش تا نشود قافیه اندیـــــش تـــــــــر تــاااا نشود قافیه اندیـــــــــش تــــــــــر
دوست تر از دارم از هرچه دوووووووووست ای تو به من از خود من خویش تـــــــر ای تو به من از خود من خویـــــــــــش تـــــــــــــــر
