سرمستم جانا از سودایت سرمستم پا بستم ای مه بر گیسویت تا هستم
گردون یارم شادی کارم که مهربان منی امید جان منی خندان رویم ساغر جویم که دل ستان منی امید جان منی
رسیده از لب تو باده ها به لبم دمیده از رخ تو روشنی به شبم شمعی که بوَد در محفل من دانی که تویی تو ای راحت جان، نور دل من دانی که تویی تو امید جان منی که مهربان منی امید جان منی که مهربان منی
با من همعهدی همدردی همرازی دل را امیدی آرامی دمسازی
از من گر جان خواهی با دلخواهت نستیزم ریزم جان در پایت وز سودایت نگریزم
