ای از خورشیدی دیگر گلباف گندم بر سر سبزم کن هم رنگ شالی ها در رقصم و بر چون موج دریا می ترسم من این یخ بستن را می میرم از بی تو بودن ها تا از رویا سرشاریم بگذار قدم بگذاریم در باران تا صبح فردا را بیدار باشیم تا گرمای شن ها تب دار باشیم تا از رنج انسان از جان مانند بودا ما پربار باشیم عطر سبز بارانیم موج گندم زارانیم در گرگ و میش این شب های بی باران مثل فانوسی روشن باش تا پرواز لک لک هایی از نیزاران چون اقیانوسی در من باش چون رودی جاری باش در جان تابستان مهتاب پنهان ای گنج بی رنج ای بی پایان ما هر دو فرداها را با دست های خالی میسازیم از نو سقفی حتی پوشالی در باران چون رودی جاری باش در جان تابستان مهتاب پنهان ای گنج بی رنج ای بی پایان ما هر دو فرداها را با دست های خالی میسازیم از نو سقفی حتی پوشالی در باران در گرگ و میش این شب های بی باران مثل فانوسی روشن باش تا پرواز لک لک هایی از نیزاران چون اقیانوسی در من باش
تو دل دادی و جان می بری ای سرزمین مادری معشوقه ای زیباتری من از تو لبریزم تا هستم حتی گور و گهواره ام تویی در سفره ام پاره ام تویی در بی کسی چاره ام تویی سوی تو باشد هر دو دستم
