می‌شود بی‌هدف به راه افتاد
تو اگر یار و همسفر باشی
می‌شود خنده زد به غم، تو اگر
خیره در چشم‌های تَر باشی
که در اینجا نگاه‌ها سردند
می‌توانم به جات بنویسم
هر شب از خنده‌هات بنویسم
شاعرِ چشم‌هات باشم و تو
خالقِ صاحبِ اثر باشی
چشم‌های تو شاعرم کردند
می‌توانم شرورتر باشم
یک قشون، گرچه یک نفر باشم
رو به صد نیزه، بی‌سپر باشم
تو اگر کوهِ پشت سر باشی
که مهم نیست لشکر آوردند
می‌گذارم که درد در بزند
سار از آشیانه پر بزند
باغبان هم به من تبر بزند
تو که سازنده‌ی تبر باشی
تو نباشی، درخت‌ها زردند
