نماز شام غریبان چوگریه آغازم به مویه های غریبانه قصه پردازم به یاد یار و دیار آنچنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم هوای منزل یار آب زندگانی ماست صبا بیار نسیمی زخاک شیرازم خدای را مددی ای رفیق ره تا من به کوی میکده دیگر علم برافرازم سرشکم آمد و عیبم بگفت رویاروی شکایت از که کنم خانگی است غمازم
