متن آهنگ شب انتظار داریوش رفیعی

شب به گلستان تنها ، منتظرت بودم
باده ی ناکامی در هجر تو پیمودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم

آن شب جان فرسا من ، بی تو نیاسودم
وه که شدم پیر از غم ، آن شب رو فرسودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم

بودم همه شب دیده به ره تا به سحرگاه
ناگه چو پری ، خنده زنان آمدی از راه
غم ها به سر آمد
زنگ غم دوران از دل بزدودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم

پیش گل ها ، شاد و شیدا ، می خرامید آن قامت موزونت

فتنه ی دوران دیده ی تو ، از دل و جان ، من شده مفتونت

در آن عشق و جنون ، مفتون تو بودم
اکنون از دل من ، بشنو تو سرودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم