متن آهنگ شب چراغ عشق حسین علیزاده

چه غم دارم ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم

به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم

شرار انگیز و طوفانی هوایی در من افتاده است
که همچون حلقه آتش در این گرداب می گردم

به شوق لعل جان بخشی که درمان جهان با اوست
چه طوفان می کند این موج خون در جان پر دردم

در آن شبهای طوفانی که عالم زیر و رو می شد
نهانی شب چراغ عشق را در سینه پروردم

برار ای بذر پنهانی سر از خواب زمستانی
که از هر ذره دل آفتابی بر تو گستردم