توی قرن خشم و فولاد زیر یخ باد زمستون یه گل عاطفه سرشار توی یک باغچه ویرون نه یه دست باغبونی که ازش خارو بگیره نه یه نور گرم افتاب توی فصل برف بارون ای شقایق، گل قصه با تو هم سنگر و راهم توی رگبار زمستون یاد تو پشت و پناهم اگه تنهایی و غصه از تو امیدو گرفته ابر امید و سپیدی دشمن شب سیاهم برگاشو پیچیده دورش توی این سوزش جلاد ساقه اما استواره توی خاک و گل و فولاد خواب آزادی و رویش پیچیده تو رگ و ریشه اش بی قرار اما صبوره خسته از این همه بی داد ای شقایق، گل قصه با تو هم سنگر و راهم توی رگبار زمستون یاد تو پشت و پناهم اگه تنهایی و غصه از تو امیدو گرفته ابر امید و سپیدی دشمن شب سیاهم
