باز بانگی از نیستان می رسد غم به داد غم پرستان می رسد بشوید این شرح هجران بشنوید با نی نالنده هم دستان شوید بی شما این نای نالان بی نواست این نواها از نفسهای شماست آن نفس کآتش برانگیزد ز آب آن نفس کآتش ازو آمد به تاب آن نفس که آیینه را روشن کند آن نفس کاین خاک را گلشن کند آن نفس کز شوق شورانگیز وی بر دمد از جان نیصدهایو هی
