امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا من دور از آشیانم سر به آسمانم بی نصیب و خسته ماندم جدا ز یاران از بلای طوفان بال من شکسته امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا
از حریم دلم رفته رنگ هوس روز و شب به که گویم در درون قفس آه در درون قفس وه که دست قضا بسته بال مرا روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس آه ناله خیزد و بس می زنم فریاد هرچه باداباد وای از این طوفان وای از این بیداد آه وای از این بیداد می زنم فریاد هرچه باداباد وای از این طوفان وای از این بیداد آه وای از این بیداد
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا من دور از آشیانم سر به آسمانم بی نصیب و خسته ماندم جدا ز یاران از بلای طوفان بال من شکسته
از حریم دلم رفته رنگ هوس درد خود به که گویم در درون قفس آه در درون قفس وه که دست قضا بسته بال مرا روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس آه ناله خیزد و بس می زنم فریاد هرچه باداباد وای از این طوفان وای از این بیداد آه وای از این بیداد وای از این بیداد آه وای از این بیداد
