مه من قسم به اشکی که چکد ز چشم مادر به پیام آرزویی که به آسمان کشد پر مه من قسم به طوفان به تگرگ و باد و باران به خشونت خدایان به شکیب ناخدایان به خزان به برگ ریزان به خموشی زمستان مه من قسم به زندان به ذلالت نگهبان به اسارت غریبان به شهامت اسیران به چکامه های آنان که فکنده رعشه بر جان که دگر تورا نخواهم که دگر تورا نجویم برو ای بلای جانم ز تو به سخن نگویم
