غصه دار تو خود آواز من خموش من مرگ پرواز تو سپید من اون سیاهی مرده در من شوق آواز تو ظهور یک حقیقت من غروب من خود ظلمت تو رها مث پرنده من هنوز اسیر غربت التهابم التهاب عطش خود زمینم باورم کن من نه آسمونی هستم من اهل این زمینم
باورم کن من همینم باورم کن من همینم یه بتی که با نگاهت پر غرور تو شکسته خسته ای که باز دخیل و باز تو چشمای تو بسته باورم کن من همینم باورم کن من همینم التهابم التهاب عطش خود زمینم باورم کن من نه آسمونی هستم من اهل ای
