وقتی مهتاب نقره کوبید کوچه هارو وقتی فانوس نور می پاشید خونه ها رو اسمتو با غم نوشتم روی دیوار تا که یاد تو بارزونه دل هارو بهر تو سنگ بود و قلبم مثل شیشه اشک تو هرگز فراموشم نمیشه برای گرفتن دستای گرمت دست سردم منتظربوده همیشه مریم پاکی عشقت پاکه بی تو دریا یک مشت خاکه از دوراهی چشمات تا اون ستاره برای اومدنت بستم برات گل توی گلخونه پی عصر تو گشتم آخه ناز تو دزدیده یک گل
