هرچه تیره‌تر بشی، ای شب سرد
ما مث هرچی ستاره روشنیم
تو تبر بشی واسه ریشه‌ی ما
شک نکن بازم جوونه می‌زنیم
همه‌ی سازامونم که بشکنی
با سرود خنده‌مون چه می‌کنی؟
راه آرزومونو بستی ولی
با پر پرنده‌مون چه می‌کنی؟
نمیشه خورشیدو حاشا بکنی
حتی پشت سایه‌ها و پرده‌ها
یه روزی همه کبوتر میشیم و
نمی‌مونه هیشکی پشت نرده‌ها
شب تیره‌مون به فردا میرسه
کابوس کهنه به رویا میرسه
وقتی دستمون تو دستای همه
من میگم معجزه از راه میرسه
