ای نوبهار خندان از لامکان رسیدیگویی زیار داری از یار ما چه دیدی خندان و تازه رویی سرسبز و مشک بوییهمرنگ یار مایی یا رنگ از او خریدی ای فضل خوش چو جانی وز دیده‌ها نهانیاندر اثر پدیدی در ذات ناپدیدی ای گل چرا نخندی کز هجر بازرستی ای ابر چون نگریی کز یار خود بریدی ای باغ خوش بپرور این نورسیدگان راکاحوال آمدنشان از رعد می‌شنیدی ای باد شاخه‌ها را در رقص اندرآوربر یاد آن که روزی بر وصل می‌وزیدی
