مادر رنج و پدر خوانده ی آوارگیم
خسته از آنچه که آمد به سر زندگیم
حیرت انگیزترین فاجعه ی این برهوت
یک پشیمانی بی فایده در حین سقوط
شرح دلگیر ترین منظره ی برگ و باد
سفره ی خالی و مشق شب «بابا نان داد»
من یکان عدد هیچم و از هیچ پرم
چون سکوت آمدم تا به کسی برنخورم
شعر تلخی شده ام، دیوانی از دلواپسی
از مصیبت نامه ها فالی نمی گیرد کسی
یک پشیمانی بی فایده در حین سقوط
رو به این منظره ی بی سر و ته حیرانم
کفر نباشد، گویی از چشم خدا پنهانم
ای خوشانُم که در بی خبری سر کردم
کاش می شد به همان بی خبری برگردم
من یکان عدد هیچم و از هیچ پرم
چون سکوت آمدم تا به کسی برنخورم
شعر تلخی شده ام، دیوانی از دلواپسی
از مصیبت نامه ها فالی نمی گیرد کسی
