تو اون کوه بلندی که سر تا پا غروره کشیده سر به خورشید غریب و بی عبور تو تنها تکیه گاهی برای خستگی هام تو میدونی چی میگم تو گوش میدی به حرفام به چشم من به چشم من تو اون کوهی پر غروری بی نیازی با شکوهی طعم بارون بوی دریا رنگ کوهی تو همون اوج غریب قله های تو دلت فریاد اما بی صدای تو مثل قله های مه گرفته منم اون ابر دلتنگ زمستون دلم میخواد بذارم سر رو شونه ات ببارم نم نم دلگیر بارون تو اون کوه بلندی که سر تا پا غروره کشیده سر به خورشید غریب و بی عبور تو تنها تکیه گاهی برای خستگی هام تو میدونی چی میگم تو گوش میدی به حرفام به چشم من به چشم من تو اون کوهی پر غروری بی نیازی با شکوهی طعم بارون بوی دریا رنگ کوهی تو همون اوج غریب قله های تو دلت فریاد اما بی صدای
