سحر از بوسه خورشید گل کرد گل کرد گل کرد ز تن سار دلم مید گل کرد گل کرد گل کرد به دلتنگی در آن شب خوشه اشک به دلتنگی در آن شب خوشه اشک ز چشمم تا که او را دید گل کرد گل کرد گل کرد
چو خود را در نگاهم دید گفتا چو خود را در نگاهم دید گفتا ستاره در دل ناهید گل کرد به روی مخمل سرخ لبانش هزاران بوسه تا خندید گل کرد گل کرد گل کرد
مرا نیلوفر وحشی آغوش مرا نیلوفر وحشی آغوش به یاس سینه اش پیچید گل کرد به یاس سینه اش پیچید گل کرد گل کرد گل کرد
چو خود را در نگاهم دید گفتا چو خود را در نگاهم دید گفتا ستاره در دل ناهید گل کرد به روی مخمل سرخ لبانش هزاران بوسه تا خندید گل کرد گل کرد گل کرد
مرا نیلوفر وحشی آغوش مرا نیلوفر وحشی آغوش به یاس سینه اش پیچید گل کرد به یاس سینه اش پیچید گل کرد گل کرد گل کرد گل کرد
