ز ما ای گل چه دیدی/که دامن در کشیدی جفا کردی بخشیدم/وفا کردم رنجیدی عتاب تو بشنیدم/فغان من نشنیدی نگارا ندیدم جز خواری/ولی در عشقت از جهان بریدم چه دیدی جز یاری/که چون بخت از من ناگهان رمیدی اگر با تو وفا کردم/خطا کردم/خطا کردم چو دیدم خویت را/چرا در کویت آشیان گرفتم چو دیدی مهرم را/چرا آخر از آشیان پریدی دلدارا چو دل از من ربودی/نه آن یاری که بودی چو مهر من فزون شد/به جور خود فزودی نه از دردم پرسیدی/نه بر آهم بخشودی نگارا گمان بردم اول/که گر جان خواهم/نشکنی دلم را ندانستم ای گل/که عهد مرا بشکنی/به زودی اگر صید تو شد جانم/پشیمانم پشیمانم ز مهرم دل کندی/ولی آنکه می گفتمت همانم به عهدت دل بستم/ولی آنکه می گفتی نبودی دلدارا
