گفت ای مرغ چرا حال پریشان داری وز غم چیست چنین ناله و افغان داری اشک خونین ز چه از چشم ترت میریزد گو به من خون که از بال و پرت میریزد آتش تو آتش زده بر پیکر من خبری تازه اگر هست بکن با خبرم تا سحر ای شمع به بالین من امشب از بهر خدا بیدار باش سایه غم ناگهان بر دل نشست رحم کن امشب مرا غمخوار باش همدم من مونس من شمع من جز توام در این جهان غمخوار کو؟ من در این صحرای وحشتزای مرگ وای بر من وای بر من یار کو؟ آه ای یاران به فریادم رسید! ورنه امشب مرگ به فریادم رسد ترسم این شیرین تر از جانم فراق چون به دام مرگ افتادم رسد گریه و فریاد بس کن شب من بر دل ریشم نمک دیگر مپاش قصه بی تابی خویش من بیش از این دیگر مگو خاموش باش
