متن آهنگ فضای تهی عارف

فضای این شب تهی چه بی طپش چه بی صداست
برای من که راهیم که تشنه ی رهاییم
رهایی از گذشته ها و رفته ها

رهایی از گذشته ها رسیدن به انتهاست
برای من که خسته ام که بی ثمر نشسته ام
تکیده ای درونِ خود شکسته ام

جُز اسم تو جاری نشد هرگز به لب عبارتی
اما دریغ در حرف تو هرگز نبود صداقتی
از تو به این مرز شب بی انتها رسیدم

من خسته از این ظُلمتم بیزارم از فریب تو
تو راهی سپیده ای خورشید من نصیب تو
امّا من از خورشید و از سپیده دل بریدم